Πέμπτη, Ιανουαρίου 12, 2006

Με αφήνεις να σ'αφήνω

Αυτό γινόταν πάντα... Με άφηνες να σ'αφήνω... Παρέμενες σε ακινησία! Κι εγώ τώρα ψάχνω τρόπους να ελευθερωθώ από σένα. Σαν τους φυλακισμένους που έχουν συνηθίσει τόσο πολύ την ασφάλεια της φυλακής, που όταν ελευθερώνονται πανικοβάλλονται. Ψάχνουν αφορμές να γυρίσουν πίσω...
Γιατί είναι τόσο δύσκολος ο χωρισμός; Σαν να ξεριζώνονται κομμάτια από μέσα μου!
Προχωράει μπροστά η λογική μου, ανόιγοντας το δρόμο. Και η ψυχή μου είναι κολλημένη πίσω, αδύναμη και τρομαγμένη.
Όταν όλα μου τα συναισθήματα για σενα ξεθωριάσουν... θα είναι μια ωραία μέρα.

Υ.Γ. Ποτέ δεν σε "είδα" αληθινά -δε με άφησες- κι αυτό ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο.

4 Comments:

Blogger Epicuros said...

Μοιάζεις πολύ νέα γυναίκα. 'Εχεις το χάρισμα του λόγου. Του γραπτού τουλάχιστον! Είχες το θάρρος να βάλεις τον έρωτα μέσα στα ενδιαφέροντά σου. 'Εκανα το κλικ. 'Ησουν το μόνο πρόσωπο! Ακόμη κι εγώ που κοκορεύομαι για τις ερωτικές μου ανησυχίες δεν το είχα βάλει. Μοναξιά τα περισσότερα Blogs! αν δεν είσαι γνωστός κι επώνυμος γράφεις μόνο για τον εαυτόν σου. Αν είσαι γνωστός σου γράφουν ακόμη κι όταν δεν έχουν κάτι να πούν! Φυσικά δεν φταίει ο "γνωστός" γι αυτό! Να είσαι καλά και να γράφεις έστω και μόνο για σένα!

12/1/06 13:10  
Blogger Titika said...

Προς epicuros: ο Νερούδα κάπου λέει οτι η αγάπη κρατάει λίγο αλλά το να την ξεχάσεις κρατάει πολύ. Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια. Παρόλο τον πόνο θέλω να συνεχίζω τη ζωή μου χωρίς άμυνες που σε κάνουν ανάπηρο να ζεις τη ζωή στο έπακρο.
Σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου. Το blog μου είναι ένα νέο εγχείρημα επικοινωνίας με μένα και ίσως και με σας.

13/1/06 00:57  
Blogger Titika said...

Stressprovider,I 'll keep walking, keep talking... Ευχαριστώ για την ψήφο εμπιστοσύνης!

13/1/06 01:01  
Blogger Titika said...

Love is brief: forgetting lasts so long.

Καταπληκτικό που μου το γράφεις, το διάβασα πριν από μια βδομάδα, σε ποίημα του Νερούδα.

18/1/06 08:29  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home