Εντάξει λοιπόν...
Το παραδέχομαι. Αυτές τις μέρες δεν είμαι καλά, και αποφεύγω να το ομολογήσω και στον ίδιο μου τον εαυτό. Περιμένω την άνοιξη, μπας και μπει μέσα μου και κάνει επιμελή εξορκισμό κάθε κακού.
Δεν είχα καμία πρόθεση αυτό το blog να είναι "βαρύ", διαπιστώνω όμως οτι τελικά αφού είναι ημερολόγιο και αφού περνάω δύσκολη φάση, δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς.
Αν πάρω όλη την ευθύνη επάνω μου και δεν στηριχτώ μόνο στην άνοιξη, θα ήθελα σαν υπεράνθρωπος να ξεπεράσω το παρελθόν, να το υπερβώ και να του απαγορέψω την είσοδο στο παρόν μου. Mάλλον εγώ του επιτρέπω να κάνει καθημερινές εισβολές, κρατώντας με δεμένη χειροπόδαρα σε κάτι που πέρασε και δεν ξαναγυρνά (πάλι καλά να λες). Μόλις τώρα γύρισα και κοίταξα έξω από το παράθυρο. Η λεύκα που ήταν γυμνή εδώ και 4 μήνες, έχει αρχίσει να πρασινίζει.
Η γνώση οτι έχω τη δύναμη να καταφέρω τα πάντα με κάνει να νιώθω πολύ αδύναμη.
Δεν είχα καμία πρόθεση αυτό το blog να είναι "βαρύ", διαπιστώνω όμως οτι τελικά αφού είναι ημερολόγιο και αφού περνάω δύσκολη φάση, δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς.
Αν πάρω όλη την ευθύνη επάνω μου και δεν στηριχτώ μόνο στην άνοιξη, θα ήθελα σαν υπεράνθρωπος να ξεπεράσω το παρελθόν, να το υπερβώ και να του απαγορέψω την είσοδο στο παρόν μου. Mάλλον εγώ του επιτρέπω να κάνει καθημερινές εισβολές, κρατώντας με δεμένη χειροπόδαρα σε κάτι που πέρασε και δεν ξαναγυρνά (πάλι καλά να λες). Μόλις τώρα γύρισα και κοίταξα έξω από το παράθυρο. Η λεύκα που ήταν γυμνή εδώ και 4 μήνες, έχει αρχίσει να πρασινίζει.
Η γνώση οτι έχω τη δύναμη να καταφέρω τα πάντα με κάνει να νιώθω πολύ αδύναμη.
posted by Titika at 3:02 π.μ.
4 Comments:
Έχω ξεπεράσει τρελές καταστάσεις στη ζωή μου. Αυτό που βλέπεις στα post μου δεν είναι μαυρίλα αλλά η διαδικασία ξεπεράσματος ενός ανθρώπου. Με ενδιαφέρει όμως πολύ να καταλάβω αυτή την υπέρβαση που λες. Πώς γίνεται η μαυρίλα ικανότητα? Για πες περισσότερα...
Όποτε έχεις διάθεση και χρόνο πες μου γι'αυτό το μεγάλο θέμα. Με ενδιαφέρει πολύ η άποψή σου.
Καλό γράψιμο...
Κάποτε είχα ξεκινήσει με το νέο μου (και 1ο) αυτοκίνητο, ένα κίτρινο FIAT 127, να μοσκοβολάει καινουργίλα, να πάω για μπάνιο στον Ραμνούντα. Είχα μαρκάρει και κάποια θηλυκή ψυχή που ήθελα να φλερτάρω και ξεκίνησα όλο αισιοδιξία και προσμονή. Στον δρόμο μου ξεφύτρωσε ένα ταξί (που βρέθηκε δεν κατάλαβα...) με το οποίο αγκαλιαστήκαμε θερμά! Είχα μιά μεγάλη μαυρίλα, όχι μόνο για την εξόρμηση που έχασα αλλά και για το ποσό της επισκευής που δεν είχα! Τότε σκέφτηκα: "Φαντάσου στο τρακάρισμα να είχα τραυματίσει ή σκοτώσει άνθρωπο"! Μ' έπιασε μιά ανατριχίλα τρελλή και μετά από μερικές στιγμές ανάσανα με ανακούφιση! Είπα: Αν είχα κτυπήσει άνθρωπο, θα έλεγα "Δεν ήταν να είναι μόνο λαμαρίνες η ζημιά!" Ε, ήταν μόνο λαμαρίνες! Αυτό το χαζό τρυκ με έκανε να πετάξω τη μαυρίλα!
Δεν θέλω να παραλληλήσω το δικό μου με το δικό σου αίτιο μαυρίλας αλλά θέλω να επισημάνω ότι (σχεδόν) πάντα υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο και που πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι που δεν μας συνέβη!
Δεν ξέρω αν βόηθησα. Πάντως προσπάθησα ;-)
Epicuros: Σε ευχαριστώ πολύ για την συμπαράσταση. Πάντα βοηθάει να νιώθεις οτι κάποιος σου μιλάει από την καρδιά του θέλοντας να βοηθήσει. Αυτό προσπαθώ να κάνω. Να ζηγήσω τα θετικά με τα αρνητικά. Η απώλεια είναι μικρός θάνατος που αν την δεις από την άλλη πλευρά ίσως και να είναι μια μικρή γέννηση...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home