Τόσο λάθος;
Το μάθαμε όλοι πια, να λέμε ότι δεν μετανιώνουμε για τίποτα στη ζωή μας. Όλα είναι μια εμπειρία και δε θα την αλλάζαμε αφού έπρεπε να τη ζήσουμε...
Τι μεγάλο ψέμα και ιδεολογική υπεροπτική μπούρδα!
Εγώ μετανιώνω λοιπόν! Και δηλώνω ρητά, σε μένα, οτι δε θα ξαναασχοληθώ μαζί σου ούτε σε αυτό το blog αλλά ούτε και στη ζωή μου!
Αλλά πριν σε διαγράψω εντελώς, πρέπει να πω αυτό:
Μετάνιωσα που σε γνώρισα, μετάνιωσα που σε πίστεψα. Πώς γίνεται να έπεσα τόσο έξω; Πώς γίνεται επί 4 σχεδόν χρόνια να ασχολήθηκα με έναν άνθρωπο, δίνοντας την ψυχή μου, ο οποίος ήταν τελικά ένα μεγάλο ψέμα, μια βρωμιά τόσο υπόγεια και ύπουλη που έχει σα στόχο να πονά και να εκδικείται. Σαν τη "μαύρη χήρα" να παίρνει από το ταίρι του αυτό που θέλει και μετά να το σκοτώνει.
Δεν μπορούσα να το πιστέψω οτι είσαι έτσι. Κι όμως είσαι. Και ενώ εσύ επιδιώκεις να με πονάς και να με κρατάς κολλημένη σε σένα από καπρίτσιο, μόνο αυτό δεν καταφέρνεις. Λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν υπάρχεις πια ούτε έχεις υπόσταση μέσα στην καρδιά μου, μέσα στο μυαλό μου, μέσα σε κανένα κύτταρό μου. Εξατμίστηκες... Είσαι μηδέν και εύχομαι να είσαι καλά εκεί που είσαι... μακριά μου. Όσο πιο μακριά, τόσο καλύτερα.
Στα κομμάτια!
Τι μεγάλο ψέμα και ιδεολογική υπεροπτική μπούρδα!
Εγώ μετανιώνω λοιπόν! Και δηλώνω ρητά, σε μένα, οτι δε θα ξαναασχοληθώ μαζί σου ούτε σε αυτό το blog αλλά ούτε και στη ζωή μου!
Αλλά πριν σε διαγράψω εντελώς, πρέπει να πω αυτό:
Μετάνιωσα που σε γνώρισα, μετάνιωσα που σε πίστεψα. Πώς γίνεται να έπεσα τόσο έξω; Πώς γίνεται επί 4 σχεδόν χρόνια να ασχολήθηκα με έναν άνθρωπο, δίνοντας την ψυχή μου, ο οποίος ήταν τελικά ένα μεγάλο ψέμα, μια βρωμιά τόσο υπόγεια και ύπουλη που έχει σα στόχο να πονά και να εκδικείται. Σαν τη "μαύρη χήρα" να παίρνει από το ταίρι του αυτό που θέλει και μετά να το σκοτώνει.
Δεν μπορούσα να το πιστέψω οτι είσαι έτσι. Κι όμως είσαι. Και ενώ εσύ επιδιώκεις να με πονάς και να με κρατάς κολλημένη σε σένα από καπρίτσιο, μόνο αυτό δεν καταφέρνεις. Λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν υπάρχεις πια ούτε έχεις υπόσταση μέσα στην καρδιά μου, μέσα στο μυαλό μου, μέσα σε κανένα κύτταρό μου. Εξατμίστηκες... Είσαι μηδέν και εύχομαι να είσαι καλά εκεί που είσαι... μακριά μου. Όσο πιο μακριά, τόσο καλύτερα.
Στα κομμάτια!
posted by Titika at 2:55 π.μ.
5 Comments:
Τελικά το είπες και το έκανες?το είχες προαναγγείλει πριν μια βδομάδα. Tο τέλος μιας σχέσης?
Είναι φανερό ότι αυτή η σχέση έχει τελειώσει. Καταλαβαίνω ότι μετάνιωσες και γιατί μετάνιωσες, πιστεύω όμως ότι δεν πήγε όλος αυτός ο καιρός χαμένος.Κάτι θα έμαθες από αυτή την σχέση, το οποίο θα σε βοηθήσει στην επόμενη.
Δυο τραγούδια ,ενα lp, που άκουγα, και ένα βιβλίο που διάβασα μετά τον χωρισμό και με βοήθησαν ψυχικά είναι:το "ότι δεν σε σκοτώνει…"του Πορτοκαλογλου, το "one" των u2 το "over" του peter hammill και το "Kλαιν και Βάγκνερ" του Herman Ηesse.
Θα τα ξαναπούμε…
Τη χρησιμότητα της εμπειρίας την καταλαβαίνεις μετά. Την ώρα που την γεύεσαι πονάς. Κάτι σαν εγχείρηση, ας πούμε! Κύττα μπροστά...
Σε παρακαλώ μπες στο μπλογκ του ΝΔ ξανά και γραψ’του. Και στείλ’του και η-μαιηλ. Από καρδιάς. Ας το κανει ό,τι θέλει αν τον κουράζει. Οχι όμως τέτοιο σταμάτημα. Οχι γι’αυτόν τον λόγο. Διάδωσέ το σε όποιον ξέρεις. Προσπαθώ κι εγώ με ό,τι έχω.
Καλή αρχή titika σε μια νέα ζωή, σε μια νέα σχέση,σε νέες χαρές!
Eυχαριστώ πολύ sofi-k!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home