Στον τριχωτό μου έρωτα

Σχεδόν 12 χρόνια πέρασαν από το πρώτο σου χαμογελαστό λαχάνιασμα...
Ήσουν μια ξανθή χιονόμπαλα και χιόνιζε όταν ήρθα να σε πάρω. Έκανε τόσο κρύο που σε είχα βάλει μέσα από το μπουφάν μου και η μόνο η μουσούδα σου έβγαινε έξω από το φερμουάρ. Από το pet shop μέχρι το αυτοκίνητο, μια διαδρομή 5 λεπτών. Δε νομίζω να μου έχουν ξαναχαμογελάσει τόσοι άνθρωποι στο δρόμο. Για σένα χαμογελούσαν. Ήσουν τόσο όμορφος.
Ο πιο όμορφος σκύλος του κόσμου σου λέω... Ο πιο όμορφος σκύλος της καρδιάς μου!
Μαζί έχουμε ανέβει βουνά, έχουμε κάνει βουτιές, έχουμε φάει κουκουνάρια... έχουμε ανταλλάξει τα πιο έντονα βλέμματα. Πάντα τρελαίνομαι όταν κλαίω, που έρχεσαι και κουλουριάζεσαι στην αγκαλιά μου και το κλάμα μου στεγνώνει μεμιάς!
Έχεις αρχίσει να βαραίνεις με τα χρόνια, όμως πάντα παραμένεις κούταβος, έτοιμος για παιχνίδια, εξερευνήσεις και αγκαλιές.
Και τώρα που είμαι στη δουλειά, εσύ είσαι σπίτι και με περιμένεις για την απογευματινή μας βόλτα στο βουνό. Μας περιμένουν όλοι: η Χαρά, ο Πάρις, ο Σνάουτσι, η Τατού, η Γκόλντι, ο Μαυρούλης και ο Ασπρούλης! Όλη η γαβγοπαρέα.
Σ' αγαπώ φάτσα μου!