Τα αντίθετα.

Πάσχα στη Μάνη. Ελαιώνες, χώμα, πέτρα και θάλασσα! Τέσσερις μέρες ξάπλα στην κρύα ακόμα άμμο, ο ήλιος με έκαψε, ξερόψησε κάθε ίχνος ανήσυχης και ενοχλητικής σκέψης! Όλα καθαρίζουν όταν ατενίζεις έναν μπλε ορίζοντα, όταν μπαίνουν μέσα σου εικόνες, ήχοι και μυρωδιές από ένα σύμπαν τόσο κοντινό... τόσο όμως μακρινό.
Κάθε τι έχει το αντίθετό του. Η πόλη την φύση. Η ανία την έξαψη. Η στεναχώρια τη χαρά.
Κι αυτά τα αντίθετα με κάνουν να απολαμβάνω το υπέροχο ακόμα περισσότερο.
Κάθε επιστροφή έχει μέσα της ένα αντίο...

Romeo, Romeo!

Μια φορά κι έναν καιρό (χθες) ήταν ένας γάτος πολύ πολύ άσχημος, με απάισιο χαρακτήρα. Τον αγαπούσαν όλοι όμως πολύ! Ήταν για διακοπές στη Μύκονο και ζούσε σε ένα μικρό και κλειστοφοβικό δωματιάκι. Εκεί που καθόταν μες τη βαρεμάρα και κοιτούσε με μίσος την ουρά του που κουνιόταν ρυθμικά, ξαφνικά... άνοιξε η πόρτα μπροστά του διάπλατα! Πετάχτηκε έξω, χωρίς ιδιαίτερη χαρά μιας και η τσαντισμένη βαρεμάρα αποτελούσε στάση ζωής γι' αυτόν. Όλη η Μύκονος -με τα bar, τις ξέφρενες νύχτες, το αχαλίνωτο σεξ, τα ποτά και τις υγρές παραλίες- τον περίμενε να την ανακαλύψει! Κι αυτός την άφησε να περιμένει! Δεν τη γνώρισε ποτέ! Απλά αποφάσισε να περπατήσει νωχελικά, γύρω από το σπίτι, μυρίζοντας που και που καμιά τυχαία βρωμίτσα. Όλοι νόμιζαν οτι έφυγε και δε θα ξαναγυρνούσε! Τον έκλαψαν πολλοί! Όταν τον βρήκαν να κάθεται αδιάφορος μπροστά στα σκαλοπάτια αναφώνησαν:"Γύρισε, γύρισε!" Δεν ήξεραν όμως οτι εκείνος δεν είχε φύγει ποτέ! Γιατί κάποια πλάσματα γνωρίζουν οτι η ευτυχία και η ισορροπία δεν είναι εκεί έξω... αλλά εδώ μέσα!!!

Ούνα φάτσα ούνα ράτσα!

Καθημερινά "μας την πέφτουν" φάτσες δίθεν πετυχημένες (τι είναι επιτυχία;;;), φάτσες γκλάμουρ, σχεδόν χαζές, με το βλέμμα τίγκα από κενό! Φάτσες διάσημες, που έχουν σκαρφαλώσει -νομίζουν ψηλά- κι εμείς από κάτω τους κοιτάμε αποχαυνωμένοι. Και σα να μην φτάνουν αυτοί, βλέπω κι έναν Μπερλου-σκόνη να υψώνει κωλοδάχτυλο με υπερηφάνια πανηλίθιου. Κι εμείς καθημερινά δίνουμε τη θετική μας ψήφο σε όλο αυτό το καρναβάλι του βυζιού, του φραπέ, της βλαχομαγκιάς και του εύκολου χρήματος! Γιατί μάλλον αυτό θαυμάζουμε... το εύκολο χρήμα! Θα ξυπνήσουμε ποτέ;

Adios!

Ήρθε η ώρα λοιπόν να φύγεις. Να αλλάξεις πάλι ζωή. Φοβάσαι ενώ ξέρεις οτι σε περιμένει ένας θαλασσινός παράδεισος. Σε καταλαβαίνω... όμως θέλω να σου πω. Κάθε στιγμή είναι αλλαγή. Όλα ρέουν μέσα μας και έξω μας. Όσο κι αν θέλουμε να παραμένουν σταθερά... Γι' αυτό σου λέω φύγε και γεύσου την ελευθερία που σε περιμένει. Όλα σε περιμένουν να τα δεις, να τα αγγίξεις, να τα νιώσεις! Αρκεί να μετακινηθείς προς αυτά όχι μόνο με το σώμα αλλά και με την ψυχή σου...